ไม่มีความรู้สึกใดในโลกที่แย่ไปกว่าการถูกตัดขาดจากคนที่คุณรัก มีแผ่นดินไหวระหว่างคนสองคน รอยแยกห่างกันนับล้านไมล์ ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สามารถเติมเต็มช่องว่างและความเจ็บปวดของความเหงาที่อยู่ในตัวคุณตอนนี้ มีความเจ็บปวดไม่รู้จบในช่องว่างของการพลัดพราก
ความเหงาสามารถสัมผัสคุณได้หลายวิธี
มีความโดดเดี่ยวทางร่างกาย ไม่มีการก้าวเท้าอีกต่อไป โทรศัพท์ยังคงนิ่ง บ้านว่างเปล่า มีหมอนอยู่คนเดียว มีเสื้อผ้าที่ไม่ได้สวมใส่และความเงียบที่หนาทึบทั่วทุกห้อง เสียงที่คุณได้ยินนั้นเป็นเสียงของคุณคนเดียว และคุณรู้สึกเจ็บปวดกับความเป็นเพื่อนและความรู้สึกเป็นเจ้าของที่สูญเสียไปจากคุณแล้วในตอนนี้ คุณต่อสู้ดิ้นรนในแต่ละวันและพิการเมื่อความมืดเข้ามา คุณต้องการอะไรมากมายที่ไม่สามารถเป็นได้และคุณไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวเลยตลอดชีวิต
มีความรู้สึกเดียวดายที่เกิดขึ้นเมื่อ ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้าใจ. คนอื่นไม่รู้สึกหรือตอบสนองต่อการสูญเสียในลักษณะเดียวกับที่คุณรู้สึก เพื่อนจะเหินห่างหรือเหินห่างไปชั่วขณะ คุณได้รับรูปลักษณ์; คุณรู้จักแก้วที่หมายความว่าพวกเขาหลงทางในโลกของคุณ คุณเริ่มสงสัยในตัวเองและหลงทางว่าแท้จริงแล้วคุณเป็นใคร เพราะดูเหมือนว่าคุณจะเป็นตัวของตัวเองไม่ได้อีกต่อไป อย่างน้อยก็ไม่ใช่กับทุกคน มีความเจ็บปวดเมื่อรู้ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มของคุณคือความทุกข์ที่พวกเขามองไม่เห็น มีการแบ่งแยกตัวตนของคุณเมื่อคุณต้องซ่อนตัวตนที่แท้จริงของคุณจากโลก
นั่นคือ การต่อสู้เพื่อจัดการกับความเศร้าโศกความเจ็บปวดจากการสูญเสียเพียงลำพัง วันแล้ววันเล่า ไม่ว่ากี่มือจะยกขึ้นและกอดคุณไว้ทั้งน้ำตา คุณคนเดียวที่ต้องทำสิ่งนี้ มันคือความเศร้าโศก ความเจ็บปวด ความรู้สึก ศรัทธา กิจวัตร นิสัย ทางเลือกของคุณ นั่นอาจดูเหมือนเป็นข้อมูลเชิงลึกที่มหาศาลและไม่สามารถเข้าถึงได้โดยสิ้นเชิง หากต้องการทราบว่าคุณต้องเจาะลึกภายในตัวคุณเพื่อจัดการกับความเศร้าโศกนี้ เพราะเมื่อคุณมองเข้าไปข้างใน ไม่มีแหล่งข้อมูล ไม่มีอะไรให้คุณใช้เพื่อช่วยตัวเอง คุณหมดตัวแล้ว
แล้วก็มีความเหงาที่เกิดจากการมองโลกและรู้สิ่งนั้น คุณจะไม่ได้สิ่งที่พวกเขามีอีกต่อไป และใช้เวลามากเพื่อรับ คุณได้ยินความอกตัญญูรอบตัวคุณจากวิธีที่ผู้คนพูดกับลูกและคนที่พวกเขารัก คุณได้ยินเสียงคร่ำครวญและเสียงบ่นและมันทำให้คุณรู้สึกเหมือนกรีดร้องออกมาดัง ๆ และกรีดร้องใส่พวกเขา “คุณไม่รู้ว่าคุณมีอะไรหรือเปล่า” “คุณโชคดีมาก!” แล้วน้ำตาก็ไหลเพราะคุณยังอยากได้สิ่งที่พวกเขาทำอยู่
มันมีอยู่ในความอัปลักษณ์ของมัน ในความจริงทั้งหมดของมัน ความเดียวดายของความเศร้าโศกนั้นไม่สวยงามแต่มีอยู่จริง ฉันเคยผ่านประสบการณ์ทั้งหมดข้างต้นมาแล้ว เช่นเดียวกับคนอื่นๆ และนั่นสามารถทำให้คุณรู้สึกโดดเดี่ยวน้อยลง อย่างน้อยก็เป็นเวลากระซิบ
สำหรับทุกช่วงเวลาที่อยู่คนเดียวคุณจะพบวิธีจัดการกับพวกเขาเอง แต่นี่คือคำแนะนำที่อาจช่วยได้:
ของคุณ การมีอยู่จริงของคนที่คุณรักได้หายไปแล้ว แต่พวกเขาจะยังเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคุณตลอดไป รักษาความสัมพันธ์ของคุณกับพวกเขาให้แน่นแฟ้นตลอดทั้งวัน
ทราบ ช่วงเวลาที่แย่ที่สุดของวัน ลองนึกถึง 2 หรือ 3 สิ่งที่คุณสามารถทำได้ในช่วงเวลานั้นซึ่งอาจช่วยให้คุณผ่านพ้นไปได้
แสวงหา ออกไปและหาใครสักคนที่คุณสามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างแท้จริงและซื่อสัตย์อย่างแท้จริง คนที่เข้าใจและเข้าใจคุณภายใต้หน้ากาก
อนุญาต ปล่อยให้ตัวเองรู้สึกเจ็บปวด เสียใจ รู้สึกผิด โกรธ และเศร้า ปลดปล่อยความรู้สึกของคุณออกมา แสดงออก และปล่อยให้พวกเขาเป็นอิสระเพื่อปลดปล่อยคุณ
เติม ความว่างเปล่าของคุณ การหมดสิ้นของคุณด้วยบางสิ่งที่จะค้ำจุนคุณในแต่ละวัน หลายคนบอกฉันว่าพวกเขามาที่หน้า Facebook ของฉันทุกวันเพราะมันช่วยพวกเขาและยกระดับพวกเขา ค้นหาปริมาณความสะดวกสบายในแต่ละวันของคุณและหวังว่าจะเผชิญกับวันข้างหน้า
ในทุกสิ่งจงมีเมตตาต่อคุณและให้ความเห็นอกเห็นใจต่อตนเองเช่นเดียวกับที่คุณมีต่อผู้อื่น คุณกำลังเผชิญกับบางสิ่งที่ใหญ่โต บางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ รู้ว่าคุณกำลังทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้ และนั่นคือทั้งหมดที่คุณเคยทำได้
“เรียนรู้วิธีการของคุณเกี่ยวกับความเหงา ทำแผนที่ของมัน นั่งกับมัน……” จาก กิน อธิษฐาน รัก